zondag 26 oktober 2014

Week 2 : St. Severin - Dinant (5d / 96 km)

Het is al laat in oktober maar het is nog in de 20 graden als we op zondag de eerste etappe lopen. Zoals gezegd gaan we op zondag met trein en bus, vanuit Huy, via Luik richting St. Severin (La Tolle). De buschauffeur is ons niet vergeten, stopt netjes, en lacht en knikt vriendelijk dat we eruit moeten. De mais is inmiddels weer van het land dus het uitzicht op de kerk van St. Severin is ongeveer gelijk aan het voorjaar. Langs de pas geploegde akkers lopen we de 1,5 km naar het startpunt van onze route. Te zien aan een handjevol geparkeerde auto's voor de kerk is er net een kerkdienst gaande, dus gaan we maar niet naar binnen. De route gaat verder langs het tempeliersdorp (Villers de Temple) en in de routebeschrijving volgen vele opsommingen van de historische en religieuze details van de streek. Een aantal kerken is echter gesloten, een aantal ruines door klimop overwoekerd, dus hier en daar missen we deze "hoogtepunten". We komen niet erg los van de bebouwing, waardoor we de wandeling niet heel erg mooi vinden. Het stralende weer is echter een compenserende factor! We komen aan in Huy en lopen langs de Notre Dame kerk, met de citadelle erboven, naar het station.

Maandag is de start makkelijker, we rijden naar Andenne en gaan dan met de trein naar Huy. De parkeerplaats bij het station is nu helemaal vol, we kunnen er nog net bij op een plek die eigenlijk buiten de parkeerzone ligt. Een boomstronk is toch hoger dan gedacht zodat we nog bijna vast komen te zitten met de auto, de "schade" valt mee, maar het was wel schrikken. Het is minder warm maar er is nog wel een beetje zon. De route is landelijker dan op zondag, en af en toe gaan we flink omhoog of omlaag, het betere kuitenwerk.







Elke streek z'n eigen heilige. In Andenne komt overal Saint Begge naar voren.(in de kerk, een institituut, een school etc). De naam Begge is geinspireerd op de Ierse evangeliepredikers (op pad om het evangelie te verkondigen op het continent) die beschermd werden door de adelijke klasse van die tijd (Karolingisch geslacht, ca 650). Er is een legende aan Begge gewijd met een hond, een kip en 7 kuikentjes, ze heeft zeven kerken laten bouwen in Andenne.

De huidige kerk is van veel latere datum en is van buiten een groot "bakbeest", groots uitgevoerd en met veel versieringen, maar wij worden er niet enthousiast van. Van binnen wel mooi licht. Er valt hier echter geen Santiago-stempel te scoren, de vloer is net gedweild, maar verder geen teken van enig leven.




Op dinsdag een lange etappe van 23 km, van Andenne naar Namen. Na uitgebreid raadplegen van buienradar.be uiteindelijk gekozen om op dinsdag te lopen, want die dag heeft een betere verwachting dan de woensdag. Als we het dorp uitlopen komen we langs een schooltje waar veel opgewonden kinderstemmen klinken, als we er langs komen staat de hele kleuterklas bij het hek te kijken. Even later blijkt waarom: de puttenzuiger is er net aan het werk !




Het weer pakt toch heel anders uit, we zijn net Andenne uit en de regenkleding kan al aan. Een paar keer aan/uit, maar uiteindelijk lopen we bijna de helft van de route in de regen en zeker in het bos, met een modderig pad, dat nu helemaal doorweekt is wordt je daar niet vrolijk van. Je weet dan ook weer op welke delen je jas niet helemaal waterdicht is, dus uiteindelijk loop je aardig nat (en koud) door te stappen. Er is ook nog veel wind.
Voordat we Namen inlopen is het wel een half uurtje droog, en alles droogt dan ook weer enigszins.
In Namen zelf blijkt de St. Jacobskapel gesloten voor een verbouwing, we staan voor een gesloten deur. Het is inmiddels half zes, we zoeken de auto op en gaan naar de caravan. Gezien het late uur wordt het een snelle maaltijd bij de Deli-Frites (een soort lokale Mc Donalds met groen en oran-interieur, met Halloween aankleding en een buzzer op tafel voor als je bestelling klaar is).

's Avonds zit er een vuursalamander voor de caravan, althans een beestje met bijzondere kleuren, en de google-zoektermen "geel/zwart/beestje" leveren direct als resultaat dat het om een vuursalamander gaat.




Woensdag een vrije dag. We bezoeken Namen, halen een stempel bij de VVV (dat is toch minder leuk dan rechtstreeks in een kerk) , bezoeken de Citadel en komen wat bij van de inspanningen van de eerste dagen.

Voor donderdag en vrijdag staat dan nog het traject Namen - Dinant in de planning. Nadere bestudering van het routeboek leert dat de afstand veel langer is dan verwacht. De GR 654 gaat langs de mooie stukjes en is dus veel langer dan de oude route langs de Maas. We kiezen voor een combi. De eerste dag slingerend door het landschap (23 km) en de tweede dag gewoon langs de Maas (15 km). Lustin is het station dat als "tussenpunt" kan fungeren. Het ligt niet ver van de camping en er is een treinverbinding met Namen en Dinant.

Op donderdag is het inderdaad een flinke wandeling maar wel mooi. We komen op het verwachte punt bij de Maas  aan, en steken de brug over naar het station.

 
 
 
Op vrijdag lopen we de laatste dag langs de Maas, met om de paar kilometer een sluis, en vrachtboten die ons langzaam inhalen. De oevers zijn hier hoog, zodat er niet veel ruimte is voor industrie. Met 15 km is dit een "korte" wandeling, om een uur of 2 zijn we in Dinant. De kerk met zijn ui-vormige toren, ziet er raar uit, binnen blijkt dat dit ook al een eeuwen durende discussie is tussen autoriteiten, bevolking en kerkbestuur. In Dinant komt ook weer eens naar voren hoe in Belgie diepe sporen zijn getrokken door de beide wereldoorlogen.
Het stadje ziet er wel vrolijk uit, vooral omdat in 2014 de 200e geboortedag van Adolphe Sax wordt gevierd.



Zaterdag terug naar huis.




dinsdag 14 oktober 2014

Via Mosana naar GR 654

Inmiddels wordt de 2e week voorbereid.

Van 18 tot 25 oktober 2014. Een weekje herfstvakantie voor de scholen, voor ons dus de mogelijkheid om een stuk(je) aan onze route te breien.

Van St. Severin tot Namen is nog 58 km, dus met 3 wandeldagen is de Via Mosana alweer afgerond.

Zie op de 2 routekaartjes hoe we dan lopen, nog steeds in de buurt van de Maas:



1e: van St. Severin (bolletje rechts) naar Hoei |  2e: van Hoei naar Andenne (2x 18 km)

 


3e: Van Andenne naar Namen (22 km)  |  4e / 5e : van Namen naar Leffe (28 km)




Zoals gezegd, de Via Mosana stopt in Namen, de hoofdstad van Wallonië.

Veel routes in België lopen over Namen:
  1. Via Brabantica: Antwerpen - Mechelen - Leuven
  2. Via Monastica: Den Bosch - Postel
  3. Via Limburgica: Maaseik - Tongeren - Rutten
  4. Via Mosana

Vanuit Namen gaat alles dan langs Dinant, Rocroi richting . . . .   Reims en Vezelay.

Ook in het Noord-Franse deel is weer keuze. Je kunt de GR 654 nemen of de Via Campaniensis. Voor een belangrijk deel lopen deze routes samen, alleen vanaf Reims is de Via Campaniensis directer (dus korter). Maar die keuze is van later zorg.

Voorlopig blijven we nog in België, een camping in Malonne (vlakbij Namen) moet de uitvalsbasis worden. We hopen op een beetje redelijk weer, met niet al teveel regen.

De eerste dag gaat het via een ommelandse reis naar St. Severin. Met de trein van Hoei naar Luik (station Guillemins) en dan nog 20 min. met de bus. En vanaf de grote weg het laatste stukje dat we ook in mei gelopen hebben richting de kerk van St. Severin (uitzicht: zie de achtergrondfoto bij deze blog)

Dat alleen is al iets om naar uit te kijken !

maandag 5 mei 2014

Week 1: Maastricht - St. Severin (71 km gedaan / 2.229 km te gaan)

Op zondag 27 april vertrekken we met de caravan naar Hony. Aangekomen op de camping blijkt, zoals altijd, dat het omschakelen weer even tijd vergt. De camping is nog in opbouw (en verbouw), dat helpt dan ook niet. We zoeken alvast even het station, dat blijkt op 10 min. loopafstand, kaartjes met een moderne ticketmachine , die echter alleen op munten werkt (later bleek dat een storing te zijn, de volgende dagen werden alle kaarten "aanvaard").

Maandag.
Op maandag met de auto naar Vise, kaartje kopen naar Maastricht, en dan met de trein.
In de trein blijken de kaartjes niet meer in mijn achterzak te zitten, gevalletje "takkenschaar" dus (alleen voor de insiders !), alleen komen de kaarten niet meer tevoorschijn. De 20 minuten zitten we met spanning in de trein, gespitst op de naderende kaartcontrole, maar gelukkig blijft die uit.

In Maastricht naar het Vrijthof, en de Sint Servaas, op zoek naar de eerste stempel op ons paspoort.
De eerste "official" stuurt ons naar het Parochiebureau, waar we door een allervriendelijkste mevrouw worden voorzien van een stempel in ons paspoort, en waar ons een gezegende en inspirerende tocht wordt toegewenst.

Sint Servaas in Maastricht

Op onze woorden dat we het rustig aan doen (meerjarenplan) wordt ons verzekerd dat dat geen enkel probleem is:  "niets moet, alles mag". Bij het nemen van een foto van de Sint Servaas loopt een "echte" camino-ganger met grote rugzak en witte schelp voorbij. Twee dagen later zien we hem opnieuw lopen in Luik.

In een zonnig Maastricht pakken we nog een terras om inderdaad rustig te vertrekken, maar als ons broodje bijna 45 minuten op zich laat wachten dan duurt de start toch wel wat lang.



We vertrekken langs de Maas en met zoveel wegwijzers kan er niet veel mis gaan.
Na Eijsden lopen we gelijk op met een andere wandelaar, met beginnende regen. Als bij elke afslag blijkt dat we dezelfde route lopen, raken we in gesprek met Hans. Een duitser die al vele jaren in Maastricht woont en vorig jaar  op z'n 68e de camino (het spaanse deel) voor het eerst gelopen heeft.

We lopen zo'n 45 min. samen en hij vertelt van alles over zijn ervaringen (en ontberingen). Het zijn natuurlijk wel de sterke verhalen die je dan hoort, maar het is toch heel leuk om een ervaringsdeskundige te spreken. Bij aankomst had hij zichzelf beloofd nooit meer een lange wandeling te gaan maken, maar op de terugreis had hij een enthousiaste dame ontmoet die veel vertelde over de noordelijke variant, dus waarschijnlijk volgend jaar, ging hij de Camino del Norte (langs de kust) doen.

Eind van de middag (16 km later) komen we aan in Vise, daarna gaan we met de auto naar de camping.


Dinsdag.
Nu alles met de trein. Over het nieuwe Luik-Guillemins naar Vise.
Vandaar lopen we naar Luik, de St Jacques kerk.

Als je de route met de auto of trein gaat kom je niet los van snelwegen, industrie of stad.
Lopend ziet de omgeving er heel anders uit. Je loopt door de velden, stukjes bos, af een toe een dorp en soms een kasteeltje.


Al met al loop je tamelijk hoog en op een gegeven moment kijk je uit over het Maasdal en Luik. Langzaam loop je Luik in, een kilometer of wat over de Outre Meuse (het deel van Luik dat door kanaal en Maas wordt omgeven). Even opletten welke brug je moet nemen om de stad echt in te gaan naar de St. Jacques Eglise, en zoek dan deze kerk die midden in een wijk ligt en door hoogbouw wordt omgeven. Ook hier helpen de wegwijzers.

In de kerk ziet de oude "baas" achter de tafel kennelijk dat we iets zoeken, want hij staat al snel op en komt op ons af met de mededeling dat voor "toutes les renseignements" we bij hem terecht kunnen.

Met de vele verwijzingen naar St Jacob, is het natuurlijk wel leuk om ook hier een stempel te bemachtigen. Hij begrijpt al gauw dat we met "de tocht" bezig zijn en haalt uit een kastje stempel en stempelkussen tevoorschijn. We mogen een foto maken en we beloven dat we de volgende dag terug komen om de mooie kerk te bewonderen (het is dan al na vijven).


De stempel wordt zorgvuldig gezet.



Woensdag
Met de trein naar Luik. Vandaag wordt de langste wandeling (22 km, met de routes in Luik en terug naar de camping wordt het in totaal 28 km). Opnieuw een dag met veel bewolking, maar wel rustig weer. Af en toe dreigt het te gaan regenen, maar uiteindelijk stelt dat allemaal niet veel voor.

We zien opnieuw de eenzame pelgrim (uit Maastricht) als we Luik uitlopen. Wij lopen nog een brug terug, om toch zekere de hele route gelopen te hebben. Langzaam (in ca. 5 km) gaat het Luik uit, langs de Maas, via Angleur en uiteindelijk omhoog in het lange bosgebied in dat uitmondt in het terrein van de Luikse universiteit.

Het loopt prachtig door een groot bos met veel loofbomen, waarvan de blaadjes nog lichtgroen zijn.
Onderweg komen we nog bij een kapel met 4 jacobs-schelpen in het schild.
Ook nu is het regelmatig klimmen, vooral aan het eind als we uitkomen bij de Roches aux Faucons, maar daarvandaan heb je dan ook prachtig uitzicht op de de Ourthe die hier een enorme lus heeft gemaakt. We lopen lang over de kam, maar dalen uiteindelijk tot we uitkomen naast de rivier.



We eindigen in Esneux, en omdat inmiddels de zon uitbundig schijnt kopen we een ijsje in de plaatselijke Salon du Lait.

En dan terug naar de camping, die is dichtbij maar om er te komen valt niet mee. 5 kilometer omlopen met een stevige klim erbij. Toch nog redelijk op tijd komen we aan op de camping.

Donderdag: vrij

Vrijdag.
We hebben besloten dat dit de laatste etappe van de week wordt. Zaterdag nog naar de St. Jacques en enkele andere bezienswaardigheden (en om wat belgische biertjes te proberen natuurlijk).
We moeten starten in Esneux, maar nemen nu de trein (2 minuten door de tunnel) en beginnen op tijd met de wandeling naar St. Severin. Het is koud, 'het heeft 's nachts gevroren.

Dit is de mooiste wandeling, door de velden, bossen etc. Wel veel modder op de paden.



Een selfie.


Rond twee uur zijn we in St. Severin, dat al vanaf de 12e eeuw een geestelijk centrum in de regio is. De kerk is nu nog heel mooi, en is in prima staat. Kennelijk is er binnenkort een bruiloft want overal hangen bloemen en andere versieringen.
We zoeken naar mogelijkheden voor een stempel en bij de pastorie, waar je als pelgrim ook kunt overnachten, hangt een jacobsschelp bij de voordeur.





Aanbellen dus maar, en met een begroeting "ah, vous etes des pelerins !" door een vriendelijke jongeman, gaan we mee naar het gastenverblijf om de stempel te halen.  Kunnen we ook eens zien hoe zoiets eruit ziet (in het kort: wel een bed en koelkast, geen tv).

En dan terug. Lijn 94, die ik vantevoren had gegoogeld, staat niet op de bushalte, dus de app maar ingeschakeld. Lijn 94 komt wel, maar dan alleen over de grote weg 2 km verderop en de eerste pas 2,5 uur later! Lijn 97, die wel op de bushalte staat, laat nog een uur op zich wachten en gaat via een omweg van ongeveer 45 min.  Daar toch maar op wachten, maar aan welke kant van de weg moeten we staan ?

Dat wordt tactisch opstellen aan beide kanten en elkaar inseinen als de bus eraan komt. Een "local" beweert dat er helemaal geen bussen in het dorp aankomen, ze gaan alleen maar over de grote weg. Hij biedt aan om ons erheen te brengen. We besluiten op de app te vertrouwen, en gelukkig, wel met 10 minuten vertraging, onze bus komt eraan. Tot onze verbazing gaat hij dezelfde weg terug (naar de grote weg dus). Wij waren na een uur vreselijk koud geworden, maar in de bus is het warm en vol met scholieren. Om half zes zijn we thuis.

Zaterdag: Luik

Eglise St. Jacques






Station Luik Guillemins


Zondag: terug naar Apeldoorn.


 

donderdag 20 maart 2014

Via Mosana

Er zijn heel wat pelgrimsroutes door Europa.  Vanuit de diverse landen, veel met Santiago De Compostello als einddoel. Vanuit Nederland kun je ook kiezen voor een aantal verschillende routes door Frankrijk.

Na het Pieterpad stuit je in Maastricht al op de wegwijzers voor een pelgrim-vervolg.  Wat ons betreft is de Via Mosana (van Maastricht naar Namen - ca 130 km) dan een logische aansluiting.

Onderstaande route vertrekt uit Leeuwarden, wij pikken de route dus op in Maastricht.



Van de Via Mosana is er een franstalige gids, waarbij ook een nederlandse vertaling beschikbaar is (met daarin alleen de teksten).
 
Het boekje is vooral leuk voor alle wetenswaardigheden onderweg, de bewegwijzering geeft de meest actuele informatie over de route (deze kan soms aangepast zijn aan veranderde omstandigheden). Een Garmin met een download van de route is op achtergrond beschikbaar voor als er twijfel is over het traject. Driedubbel genaaid dus, weinig kans dat we ons "verlopen".
 
De etappe-indeling kun je natuurlijk zelf kiezen, maar deze is  veelal afhankelijk van de mogelijkheden met openbaar vervoer. De voorbereidingen bestaan er dan uit om een logische verblijfplek te zoeken, de openbaar-vervoer apps van de belgische spoorwegen (NMBS) en busmaatschappij (TEC) op de telefoon te zetten en de etappe-mogelijkheden te bekijken.
De gids heeft ook een etappe-indeling, maar met trajecten van ca. 30 km en dat is ons toch iets te lang.
 
Voor de eerste week kiezen we Hony-Esneux als verblijfplaats.
 
 

dinsdag 18 maart 2014

Vooraf

Wat is er de lol van? Waarom lange afstand wandelen ?
We zijn in 2010 begonnen met het Pieterpad en hebben dat in 2 jaar gelopen in de standaard-etappes (26 stuks van ca. 20km). Dan is de vraag: komt er een vervolg? En zo ja, wat is dan een mooie route?

Dat werd het Trekvogelpad (van Bergen aan Zee, over Amsterdam, naar Enschede), ca 400 km, ook in 2 jaar afgelegd. En het bleek toch wel heel erg leuk te zijn, etappe voor etappe, langzaam door het land trekken. Van de bollenvelden bij Alkmaar, door de Noord-Hollandse polders, langzaam naar Amsterdam. Via een sluis over het IJ, door de stad, via het Gooi naar de Utrechtse Heuvelrug, over de (Hoge) Veluwe, door de IJsselvalei naar Twente.

Soms met een overnachting onderweg, maar meestal met openbaar vervoer en eigen auto, met de caravan of vanuit Apeldoorn. Maar ja, wat doe je als je twee keer Nederland doorgetrokken bent? Het Pieterpad van Noord naar Zuid en het Trekvogelpad van West naar Oost-Nederland.
Er zijn natuurlijk nog vele mogelijkheden . . . het Zuiderzeepad, het Noaberpad, het Maarten van Rossumpad (?), een Kustroute. Maar eigenlijk is dat toch "meer van hetzelfde", dus na enige tijd kwam de conclusie: op naar Santiago!

Naar Santiago, maar dan ook met alles erop en eraan. Dus zijn we lid geworden van het Nederlands Genootschap van St. Jacob (www.santiago.nl) , hebben we een pelgrimspas aangevraagd, gaan we stempelen in de grote kerken onderweg en dan aan het eind gaan we op voor de Compostella (dat is een soort vrijstelling).

We beginnen rustig. Op de gebruikelijke manier, dus met de caravan naar een camping in Esneux (40 km onder Luik, aan de Ourthe). We nemen de Via Mosana (van Maastricht naar Namen, langs de Maas). De eerste dag gaan we met de auto naar Vise, dan met de trein naar Maastricht. De eerste stempel halen in de Sint Servaas en dan 15 km wandelen naar Vise. De volgende dag met de auto naar Luik, daarna met de trein naar Vise, 20 km wandelen naar Luik en in de kerk een stempel halen.

En dat 2400 km lang, is dat nou leuk?

Ja.