Week 15/16 van Neuvic naar Captieux (8d - 158 km, totaal 1.382 km)

 Na het indelen van alle etappes (thuis in Apeldoorn - voorpret) zijn we dan eindelijk weer begonnen aan de camino. In de reis naar het beginpunt paste goed een bezoek aan vrienden die een huisje hebben in de buurt van Autun, dus dat hebben we net achter de rug. Het kost een dag om van Autun naar Sainte Foy La Grande te rijden. We zitten daar op een mooie camping, en kijken uit op de Dordogne. We beginnen maar met een snipperdag om de overgang naar een ander ritme te markeren. Sainte Foy is een oud stadje, en sommige gebouwen hebben wel wat onderhoud nodig, maar dat zie je veel in Frankrijk. 

Dag 1-3: van Neuvic naar Mussidan (14 km), dan naar Fraisse (16 km) en daarna naar St. Foy (17 km)

Op dag 1 zetten we de auto neer in Mussidan, en gaan we met de fiets verder naar Neuvic-Gare, naar het gehucht Puy-de-Pont. Daar zijn we vorig jaar gestopt. De vuilnis-containers zijn gemoderniseerd, zodat ze nu deels ondergronds zijn. We zetten onze fietsen bij het bushokje. Het is een zonnige dag, met ca. 25 graden, en een mooie wandeling.

de route staat goed aangegeven

aankomst in Mussidan

Op de 2e dag zetten we de auto neer in Fraisse en gaan over de D20 met de fiets naar Mussidan.  Het is ruim 20 km fietsen over de de D20, met soms behoorlijk klimmen. Even bijkomen dus en daarna vertrekken we. Het gaat over een afwisselende route: over wijngaarden, langs bloeiende heide en door boerenland. Een collega-pelgrim (een Taiwanese uit Parijs) ligt te slapen, maar wordt wakker als we langskomen. Ze is al bijna een maand onderweg, maar stopt over 3 dagen.  Met een andere wandelaar maken we ook een praatje, hij loopt tot St. Jean Pied de Port. We proberen hem uit te leggen hoe wij het organiseren (fiets, caravan etc.), hij vindt het allemaal prima.

Op de 3e dag fietsen we vanaf de camping in Sainte Foy naar Fraisse. Als we bijna in Fraisse zijn komen we de Fransman van gisteren tegen. Hij kijkt verbouwereerd op, als we hem groeten. maar we vragen ons af wat hij ervan denkt als hij ons nu weer op de fiets ziet, in de tegengestelde richting rijdend. Het is opnieuw een mooie dag. Na de wandeling, in Sainte Foy la Grande aangekomen, zien we in de kerk dat het dit jaar Sint Jacobus-jaar is. Dat is elk jaar als de 25e juli op een zondag valt (circa 13 keer per eeuw). Er wordt een kleine tentoonstelling aan geweid, waarin is opgenomen het Jacobus-altaar dat in de kerk staat. Volgens de overlevering liggen de beenderen van de discipel Jacobus begraven in Santiago, of liever gezegd: er is een kathedraal over zijn graf gebouwd. Sindsdien is Santiago het grootste bedevaartsoord van Europa.

Het was gisteren al warm, maar met 32 graden is het deze dag nog warmer. Gelukkig is er ook wat bewolking, maar daardoor is het een klamme warmte.

aankomst in Sainte Foy La Grande

Daarna verkassen we met de caravan naar La Reole, de camping le Rouerge ligt pal aan de Garonne, vlakbij de oude brug uit 1934. Het is een hele mooie brug, maar hij is "suspendue". Je kunt er alleen als wandelaar of fietser nog overheen.

moeten we daar over ?

brug uit 1934 over de Garonne

Dag 4 en 5: van Sainte Foy naar Pellegrue (22 km), daarna naar La Reole (28 km)

We gaan met de trein weer terug naar Sainte Foy, om daar onze route te vervolgen. Omdat de verbindingen beperkt zijn, gaat deze treinreis over Bordeaux (bijna 2 uur, overstappen in Bordeaux). We stappen om 8:04 op de trein net tegenover de camping, aan de andere kant van de rivier. Het is een pittige wandeling, met veel stijgen en dalen. Opnieuw lopen we door de wijngaarden. Er is regen voorspeld voor de 2e helft van de dag, maar pas als we in Pellegrue aankomen vallen de eerste druppels.  We hebben in Pellegue gereserveerd bij de gemeentelijke refuge. De secretaire-ambtenaar van de gemeente begeleidt ons naar de refuge, aan de overkant van het pleintje, en geeft ons de code van de toegangsdeur. In onze gids staat vermeld dat je nog zou kunnen eten bij Chez Mireille, maar als we haar vragen geeft ze aan dat dit niet meer mogelijk is. Haar cafeetje staat ook te koop, en zo te zien is ze aan haar pensioen toe. Gelukkig is er een Intermarche-Contact op 300 meter, dus daar kopen we een maaltijdsalade, een sapje, een biertje, ontbijt en broodjes voor onderweg. 's Avonds in de Refuge zijn we samen met Nederlander Bas (onderweg vanaf half augustus met Santiago als einddoel) en Francaise Anna, die op zich wel vriendelijk is, maar ook heel erg moe. Met Bas zitten we 's avonds gezellig na te praten over de wederzijdse belevenissen.

aankomst in Pellegrue

In de Refuge staan 3 stapelbedden, Bas slaapt in het gedeelte waar ook de gezamenlijke tafel staat, en waar de badkamer op uitkomt, dus die wordt het meest gestoord. Anna slaapt in het andere stapelbed op onze kamer, en al met al blijkt de volgende ochtend dat iedereen een slechte nachtrust heeft gehad.

's Morgens om 9 uur is iedereen weer op pad, maar komen we elkaar nog een enkele keer tegen. Bas vertelt dat hij zijn pet is kwijt geraakt en nog geen goede heeft kunnen vinden. Ik stel hem voor de volgende dag bij ons langs te komen, dan kan hij mijn andere pet krijgen. Dit was weliswaar een cadeautje van Ineke, maar de camino lopen zonder bescherming tegen de zon gun je niemand.

De route van Pellegrue naar La Reole is wel de zwaarste etappe van dit jaar. Hij stond gepland op iets meer dan 25 km, maar zo hier en daar is het traject aangepast zodat het uiteindelijk ruim 28 km wordt. De knie van Ineke speelt nog regelmatig op, maar ze houdt zich goed aan de oefeningen en is wel in staat om alle dagen de eindstreep te halen.

even pauze

aankomst in La Reole

De volgende dag hebben we een snipperdag. Bas komt inderdaad langs aan het einde van de ochtend. Hij heeft niet veel tijd, want iemand heeft hem verkeerde route-instructies gegeven, en er was onduidelijkheid over de brug. Hij is blij met de pet. In de middag doen we boodschappen, halen nog een stempel in La Reole en komen bij van de inspanningen van gisteren.

Dag 6-8: Van La Reole naar Le Rivet (21 km), naar Bazas (22 km), daarna naar Captieux (18 km)

Op dag 6 vertrekken we vanaf de camping. We hebben de vorige dag de overnachtingen geregeld, maar op de bestemming van de eerste dag (Auros) was niets beschikbaar, of nam men de telefoon niet op. Het Chateau, met een slaapzaal voor 14 personen zat helemaal vol vanwege "une marriage". We hebben een alternatieve route via Le Rivet, waar de Abdij Sainte Marie du Rivet nog wel een kamer over heeft.  De regenverwachtingen voor die dag komen uit, we lopen de hele middag in de regen, zodat we uiteindelijk lopen te soppen in onze schoenen. Omdat het houden van pauzes niet erg aanlokkelijk is komen we vroeg aan en kunnen we nog meedoen met een laatste rondleiding. Het is ook in Frankrijk op de 3e zaterdag van september open monumentendag. De kamer is prima, gelukkig is er veel wc-papier zodat we onze schoenen zo goed mogelijk kunnen drogen. Het verblijf is inclusief maaltijd en ontbijt en we mogen ook wat brood meenemen voor onderweg. Betalen is niet nodig, maar je wordt we uitgenodigd om een bijdrage in de kosten te doen van 30 euro p.p.

's Avonds eten is dan wel weer bijzonder in het gastenverblijf, waar die avond ook een andere groep aan tafel zit. Volgens ons de "Amis" van de Abdij die op deze monumentendag hebben meegeholpen. Het eten is eenvoudig, maar prima. De volgende ochtend snijden we wat extra brood af en vinden we nog het restant van de notenkaas die bij het avondeten hoorde. In Auros kunnen we er nog een broodje bij kopen.

Op dag 7 lopen we naar Bazas. Het weer is wat opgeknapt. Het blijft in ieder geval droog. De temperatuur is nu gezakt tot rond de 20 graden, maar dat is prima om te wandelen. Onderweg worden we gewaarschuwd voor de duivenjacht die op een bepaald traject plaatsvindt. Bij de ingang moet je kenbaar maken dat je het gebied ingaat. Een wandelaar voor ons fluit, en aangezien Ineke goed op haar vingers kan fluiten doet ze dat ook maar. Later legt de wandelaar ons uit dat duiven schieten (palombiere) heel populair is. We zien ook een aantal installaties hangen waarmee een lokduif hoog in de bomen gehangen kan worden. De lokduif fladdert dan ook nog wat met zijn veren zodat andere duiven erop af komen. Ieder land heeft zijn bijzondere gewoontes.

Sifflez = fluiten, voordat je verder loopt

 

In Bazas hebben we gereserveerd op de slaapzaal van Chateau St. Vincent. We zijn redelijk op tijd maar op ons aanbellen wordt er niet open gedaan. We lopen om het Chateau heen en zien de deur naar het pelgrimsverblijf open staan, dus installeren we ons maar. Er staan 12 bedden, we kiezen een rustig hoekje uit. Ik ga naar de Carrefour Express om eten te halen voor 's avonds en de volgende dag. De restaurantjes op het plein voor de Kathedraal zijn alleen overdag open. Bij navraag aan de mevrouw van het Chateau blijken er nog 2 gasten te zijn in de slaapzaal. s' Avonds tegen 7 uur komt er inderdaad nog een echtpaar aan, waarvan de man naar Santiago fietst (vanuit Bourges), terwijl zijn vrouw met een busje hem begeleidt. Zij boekt de overnachtingen, doet de boodschappen etc. en wacht hem op bij de eindbestemming van de dag. Hij verwacht nog 12 dagen nodig te hebben om in Santiago aan te komen. Omdat zij helemaal aan het andere kant van de zaal liggen hebben we weinig "last" van elkaar. Alleen staan wij ruim een uur eerder op (om 6:30) , dus doen we dat maar zo stil mogelijk.

genoeg bedden op de slaapzaal

We ontbijten in het Chateau met de heer en mevrouw in een mooie eetkamer, waar voor alle gasten de tafel is gedekt.

Chateau St. Vincent

Om 7:35 lopen we Bazas in voor onze laatste etappe naar Captieux. Daarvandaan kunnen we met bus (lijn 512) en trein terug naar La Reole. Er gaat een bus om 17:33, maar ook een om 13:33. Door vroeg te vertrekken kunnen we inderdaad de bus van half twee halen. De route van vandaag is wel heel erg rechttoe - rechtaan, namelijk over een oude spoorlijn waar nu een fietspad is aangelegd. Een beetje saai, maar het loopt wel lekker door. Het blijft ook vandaag droog. Om 15:50 stappen we uit de trein.

Op de camping is de plantsoenendienst van de gemeente begonnen met het snoeien van de bomen. Men had ons graag verplaatst, maar ja we waren niet thuis. Na overleg met de campingbaas kunnen we gewoon blijven staan, en snoeien ze "onze" bomen wel nadat we zijn vertrokken.

snoeien van "onze" bomen wordt een dagje later

Op dinsdag hebben we nog een vrije dag en op woensdag en donderdag gaan we weer naar huis (ruim 1300 km). Al met al een mooie afsluiting van de zomer van 2021 !