De geplande 2 weken eind april/begin mei gaan niet door vanwege Corona. Dat is natuurlijk jammer, maar klein leed in vergelijking met hoe anderen geraakt worden.
Nadat zowel in Nederland als in Frankrijk de beperkingen weer wat teruggebracht worden, komt de camino weer in beeld, maar we besluiten om niet direct per 1 juli naar Frankrijk af te reizen. Het plan is om dat op 13 augustus te doen.
We krijgen een uitnodiging om vanaf 10/8 aan te schuiven op het vakantie-adres van onze zoon en schoondochter, met hun 3 kinderen. Dat is natuurlijk heel erg leuk. Op zondag de 9e vertrekken we naar de Bourgogne. We overnachten in Montigny-le-Roi, waar we 20 jaar eerder auto-pech hebben gehad en waarvandaan we uiteindelijk na 2 extra overnachtingen met de trein naar Nederland zijn gereisd. De auto en aanhanger met tenten, fietsen en bagage kwamen een week later.
Terug naar nu, naar de camino, op 14/8 vertrekken we vanuit de Bourgogne naar Aixe-sur-Vienne, net onder Limoges.
Dag 1, van Limoges naar Aixe-sur-Vienne (13 km)
We kunnen vanaf de camping te voet naar het station. De dag ervoor zijn de treinkaartjes al online gekocht en aan de SNCF-app toegevoegd. De mondkapjes gaan mee, want dat is ook in Frankrijk verplicht in het openbaar vervoer.
Het is leuk om weer in Limoges te zijn, bij het mooie station Saint Benedictins. We lopen naar de kathedraal. De sfeer in Frankrijk is niet veel anders dan in Nederland, wat corona betreft. Het is een ongemakkelijk gezicht met mondkapjes in winkels, en soms op straat. Het is in de stad tamelijk rustig, maar ook hier zie je hoe er verschillend wordt omgegaan met de regels. Sommigen die de regels aan hun laars lappen, anderen die erg voorzichtig zijn. Onze Britse overbuurman op de camping klaagt over het gebrek aan discipline bij de Fransen. Hij gaat de dag erop zijn vrouw afhalen van het vliegveld, maar zij is verpleegster en er is net een verscherping van het corona-beleid afgekondigd in het VK. Iedereen die terugkeert uit Frankrijk (of Nederland) moet 14 dagen in quarantaine.
We lopen langzaam Limoges uit, en afgezien van het historische centrum, is het gewoon een grote stad. Het duurt lang voordat je de laatste huizen achter je laat. Het is warm, tot 28 graden, maar de wandeling is beperkt, en vaak in de schaduw.
Dag 2, van Aixe-sur-Vienne naar Les Cars (19 km)
Op deze zondag brengen we eerst de auto naar Les Cars (parkeren bij de kerk) en gaan dan op de fiets (15 km) terug naar de camping, waarvandaan we deze etappe kunnen vertrekken. Het is gelukkig minder warm. Het is een mooie wandeling, grotendeels over weggetjes, door het glooiende boeren-land. Om een uur of 5 komen we aan bij de auto.
Dag 3, van Les Cars naar Firbeix (17 km)
Ook nu maken we gebruik van de fiets. In een eerdere planning waren ook overnachtingen-onderweg ingepland, maar vanwege Corona vermijden we die dit jaar. We brengen de auto naar Firbeix, het einde van de etappe, en fietsen (15 km) naar Les Cars.
Het is deze dag bewolkt, en we lopen zo’n 40 minuten in de regen. Het grijze weer maakt de hele wandeling wat minder mooi, maar dat hoort er ook bij.
De volgende dag verkassen we naar een nieuwe camping in St. Jory de Chalais. Deze camping is van Engelse eigenaren, en Russ vertelt dat een paar dagen daarvoor de camping nagenoeg is leeggestroomd, nadat in Engeland een quarantaine-verplichting is afgekondigd voor reizigers die uit Frankrijk terugkomen. Het is een mooie camping, en wij kunnen kiezen uit de mooiste plekken, langs de rand. We hebben het zwembad voor onszelf. Ook hier mondkapjesplicht in het sanitairgebouw.
Dag 4 Van Firbeix naar kruising met D98 (13 km)
Onze oorspronkelijke etappe van 28 km hebben we maar in twee-en geknipt omdat de combinatie met een uur fietsen er wel in hakt. En fietsen in deze omgeving is inderdaad heuvel-op, heuvel-af.
We zetten de auto neer waar de camino de D-98 kruist en fietsen naar Firbeix. Na een kopje koffie in het weg-cafe, vertrekken we om 11 uur. Het wordt die dag 30 graden, dus zijn we blij met de beperkte lengte, en de schaduw in het bos.
We komen door Chalus, een kruispunt van historische wegen. Noord-Zuid, van Spanje naar Limoges, en Oost-West, van de Middellandse Zee naar de Atlantische Oceaan. In 1199 is hier Richard I, Koning van Engeland (Richard Lionhearted) door een boogschutter gedood bij zijn belegering van het strategisch gelegen kasteel. Het Zuid-Westen van Frankrijk was toen onderdeel van het Engelse koninkrijk. Het kasteel is er nog, althans de ruïne, de toren is gerestaureerd. De naam, Richard Coeur de Lion, kom je er overal tegen.
Uit wikipedia: Bij terugkomst in Engeland wist Richard zijn
broer Jan zonder Land te onderwerpen. Tot 1198 voerde hij vervolgens oorlog
tegen het Frankrijk van zijn voormalige bondgenoot Filips II die probeerde
enkele gebieden op het vasteland in te nemen. Tijdens het beleg van het kasteel
Châlus in Limousin werd Richard in zijn schouder dodelijk getroffen door een
pijl. Richard Leeuwenhart overleed op 6 april 1199 en werd opgevolgd door zijn
broer Jan zonder Land. Richard’s hersenen werden begraven in de Abdij van Charroux in Poitou, zijn
hart in de kathedraal van Rouen en de rest van zijn lichaam werd bijgezet in de
Abdij van Fontevraud in Anjou.
Volgens de tekst bij het kasteel liggen zijn ingewanden begraven in de kapel van het kasteel, gekke jongens die Fransen. Om 3 uur zijn we bij de auto.
Dag 5 Van kruising met D98 naar Thiviers (15 km)
Na een vrije dag, met 30 graden, vertrekken vanaf de camping met de auto naar Thiviers. We fietsen naar het eindstation van de vorige dag (12 km). Bij ons vertrek passeert een mede-caminoganger maar die heeft zich kennelijk voorgenomen om geen contact te leggen, want alleen op ons uitdrukkelijke “bonne route” komt er een gemompeld “vous-aussi”. Halverwege de route halen we hem in als hij “in retraite” met zijn handen hooggeheven naar een boom staat.
Het is warm, maar de ijssalon in Thiviers heeft lekker ijs. We halen een stempel bij de VVV.
Dag 6 Van Thiviers naar Sorges (19 km)
Ook deze dag is er afwisseling tussen zon en wolken, maar het is wel ca. 25 graden. De fietsroute vanuit Sorges (tegenover Auberge de la Truffe) is 14 km. Het is weer een mooie route, deels door heuvelachtig boerenland, en deels door de bossen.
De volgende dag verkassen we naar Saint Astier en zijn voor 12 uur op de camping, zodat de receptie nog net open is. Ook hier is de camping bijna leeg, maar wel weer met een zwembad.
Dag 7 van Sorges naar Perigueux (23 km)
Deze etappe stond al te boek als de zwaarste van deze serie, en dat klopt ook wel. We vertrekken vanaf de camping om 8:15 en zijn terug om 19:00 uur, met 23 km fietsen en 23 km lopen. Het was nog zoeken naar een goede fietsroute (deze is ingepland via Basecamp op de Garmin, zodat je de goede route kiest, en in een grote stad is dat extra lastig). Maar het is dan wel prachtig om bij aankomst het dorp Sorges te zien liggen tussen de glooiende zonnebloemvelden. Ook de wandeling begint door het mooie glooiende landschap. Later lopen we ook veel door de bossen, en dat is eigenlijk prima met een temperatuur van 28 graden. In Perigueux lopen we door het historische centrum naar de Cathedrale Saint Front, waar we een stempel halen. Pelgrims mogen gratis het klooster bezoeken (normaal EUR 1,50 !) maar we zijn te moe en bedanken voorzichtig. Het orgel speelt in de kathedraal, maar we gaan gauw op zoek naar onze auto, want de fietsen moeten nog worden opgehaald in Sorges. We zijn al-met-al nog wel 1,5 uur bezig voordat we op de camping zijn.
Dag 8 van Perigueux naar Saint Astier (24 km)
Na een vrije dag, waarop het opnieuw 32 graden wordt, gaan we met de trein naar Perigueux. Na een kopje koffie op een terras in het oude centrum, zoeken we de route op. We lopen langzaam de stad uit. De route is tamelijk stijgend en dalend, maar niet bijzonder mooi. Een mooi stukje is bij de Abbaye de Chancellade. We lopen de abdij nog even in, en deze is prachtig, met 2 oude fresco's. Een mevrouw is het koperen doopvont aan het oppoetsen, en vertelt over de de Engelse overheersing over Aquitaine in de middeleeuwen.
We lopen grotendeels in de schaduw. Circa 10 kilometer voor Saint Astier komen we in het dal van de Isle. De brede slingerbewegingen van de rivier zijn afgesneden met kanalen, die nu niet meer gebruikt worden. Het dal is heel erg breed zodat de wandeling vanaf dat moment erg vlak is. Je waant je tussen de maisvelden in Nederland. Er is een aangelegde fietsroute, zodat we flink kunnen doorstappen, maar met de extra kilometers in Perigueux is het dagtotaal toch nog 27 km. Om 5 uur lopen we langs de camping, maar we halen eerst nog een ijsje in het dorp.
Dag 9 Van Saint Astier naar Puy de Pont (bij Neuvic – 12 km).
Voor deze laatste dag hebben we onszelf maar een korte etappe toebedeeld. We zetten de auto op het eindpunt en fietsen terug naar de camping (13 km – deels over de Voie Verte). Ook deze dag wordt het 30 graden, en is het landschap meer open. Dat geeft dus mooie vergezichten. Afgezien van de zwermen vliegen die ons belagen, is het een mooie wandeling.
Met covid-19 is het toch wel een bijzondere versie van onze tocht door Frankrijk. De overnachtingen onderweg hebben we wel gemist dit jaar. Maar eens kijken hoe het met de bestrijding van het virus gesteld is als we de volgende etappes gaan doen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten